انقلاب اسلامی در ابتدا علیه فکر،ساختار،رفتار و انسان های طاغوتی شکل گرفت. اما در مسیر انقلاب تعداد محدودی از افرادی که در ابتدا خود را ضد طاغوت نشان می دادند، آرام آرام از قطار انقلاب پیاده شدند و به همان طاغوتی های سابق تبدیل شدند.

مقدمه: مرگ ابراهيم يزدي دبيركل سابق نهضت آزادي، در رسانه‌هاي متكثر اين روزگار، بازتابي داشت بس كمتر از انتظار. جماعتي كه اپوزيسيون نظام خوانده مي‌شوند، نه حاضر شدند در سوگ او«توفان توئيتري» برپاكنند و نه حتي در حد يك «ابراز تأسف ساده» با خانواده وكسان او همدردي. اين طيف حضور و فعاليت‌هاي يزدي در دوران اوج‌گيري انقلاب در نوفل‌لوشاتو و نيز گپ وگفت انتقادي او با فرماندار معدوم تهران در شب 22 بهمن و مواردي از اين قبيل را به مثابه گناهان نابخشودني وي برگرفتند و تبليغات خبري خود را بر پايه آن سامان دادند. جاي دارد افرادي كه چون يزدي مي‌انديشند و زيست مي‌كنند، از اين رويداد عبرت پيشه كنند كه همراهي‌هاي گسترده با سياست‌هاي كانون‌هاي قدرت جهاني، عاطفه آنان را به غليان نمي‌آورد و در داوري ايشان به گاه خود، تغييري نمي‌آفريند. اصلاح‌طلبان داخلي اما در مواجهه با خبر مرگ يزدي، به دوطيف تقسيم شدند؛ گروهي با درنظر داشتن تحذيرهاي امام خميني از نهضت آزادي يا كاملاً دم فروبستند يا به پيام‌هاي توئيتري و اينستاگرامي يك يا دوخطي بسنده كردند. طيف دوم اما، واكنشي پررنگ‌تر ازگروه اول داشتند و با دادن صفاتي چون: «واقع‌بين»، «خيرخواه»، «مدبر» و... ، درواقع راديكالسم رفتاري خود در دهه 60 را به باد تخطئه گرفتند. با اين همه وزن تبليغي گفته‌هاي اين طيف، درحدي نبود كه بتواند فضاي تبليغي و رسانه‌اي داخل و خارج را تحت‌الشعاع خويش كند و بتواند سوگواري براي يزدي را تعميم دهد. شايد اگر دبيركل نهضت آزادي امكان رجعت به اين جهان را مي‌يافت و با دقت و زيركي مألوف خويش، واكنش‌ها به مرگ خويش را پي مي‌گرفت، از آنچه روي داده است يكه مي‌خورد! بي‌شك سر اين بازتاب‌ها را، بايد در فراز و فرودهاي رفتار سياسي يزدي جست‌وجو كرد و اين مجالي و پژوهشي مي‌طلبد بس فراخ وگسترده‌تر از يك مقال. آنچه در ادامه مي‌آيد، تنها اشاراتي در اين باره است كه شايد بتواند سر بازتاب‌هاي متنوع ِو البته كم‌رمق پس از مرگ وي را بنماياند.

اشاره: دولت یازدهم که میراث‌دار کوه مشکلات و معضلات به‌یادگارمانده از دولت‌های نهم و دهم بوده، چند وقتی است ازسوی طرفداران دولت‌های نهم و دهم که چشم خود را در هشت سال ریاست رئیس دولت محبوبشان به‌روی همه تخلفات و کاستی‌ها بسته بودند، تحت‌فشار است. تندروها به‌خصوص بعد از تصویب برجام دیگر نقد و انتقاد را در کنار گذاشته‌اند؛ آن‌ها در لباس نقد شروع کرده‌اند به توهین و ناسزاگفتن به دولتمردان دولت یازدهم. حسن روحانی، محمدجواد ظریف، علی جنتی و معصومه ابتکار ازجمله افرادی هستند که مورد توهین و تخریب ازسوی تندروها قرار گرفته‌اند. ابراهیم یزدی ، دبیرکل نهضت آزادی که هم سابقه نمایندگی در اولین پارلمان جمهوری‌اسلامی ایران بعد از انقلاب را دارد و هم وزیر امورخارجه جمهوری‌اسلامی ایران در دوران نخست‌وزیری مرحوم مهدی بازرگان بوده است، با حضور در غرفه «بهار» در نمایشگاه مطبوعات با اشاره به توهین‌ها و هجمه‌هایی که علیه دولت یازدهم صورت می‌گیرد می‌گوید تندروها نمی‌دانند درحال انجام چه‌کاری هستند. او معتقد است آن‌ها آب به آسیاب اسراییل می‌ریزند.